از آخرین پست این وبلاگ 4 سال و نیم می‌گذره. تو این مدت من کارشناسی نرم‌افزارم رو گرفتم و تو یه تیم اپ رفتم و ادمین چند تا سایت شدم و کلی چیزهای مرتبط مختلف.
اما این وبلاگ بود که پایه کار عملی من تو حوزه تولیدمحتوا و حتی دیجیتال مارکتینگ شد. این وبلاگ کلی موقعیت‌های شغلی ایجاد کرد و من رو تو جاهای مهمی برد که تجربه‌های خوبی برام شد. دوستای خوبی یافتم و مشاور بودم و سعی می‌کردم حالا که اطلاعاتی از رشته ما نیست، کمکی باشم برای اونایی که دوست دارن بیان.
وقتی کاردانی قبول شدم، یکی از شماها توی کلاسمون بودی. گفتی کی وبلاگ رشته کامپیوتر داره؟ من جواب ندادم چون دوست نداشتم شناخته بشم (#خیلی_درونگرا!) و ادامه دادی باید اینجا باشه. تو وبلاگش گفته اینجا قبول شده! و تا جایی که یادمه خودم رو لو ندادم. من بودم و اونجا حضور داشتم اما. :) ببخش مرا!
می‌خواستم از دانشگاه مجازی براتون بگم که چطوره و مزایا و معایبش و بعد وبلاگ رو ببندم اما نشد و دیگه خدا رو شکر اطلاعات زیاد شده و توی نت پیدا میشه. حالا اگر سوال داشتین میتونم جواب بدم.
***
نمیدونم اینجا الان چقد خواننده داره. این پست صرفا برای بستن این وبلاگ و این دوره از زندگیم هست که تمیز و مرتب و بدون کارهای نیمه تمام، برم سال جدید و زندگی جدید رو شروع کنم.
ممنون از همه کسایی که همراهمون بودن. اگر روزی گذرتون به اینجا افتاد، کامنت بذارین و از حال و احوالتون بهم بگین. این وبلاگ و دو بلاگ دیگه‌ام دیگه آپدیت نمیشن اما هرازگاهی سر میزنم.
شاد و پیروز باشین.
-------------------
+ یکی از دوستان کامنت خصوصی گذاشتن که: "چرا میرین. هرازگاهی بیاین و یه چیزی بنویسین." اول که خیلی ممنونم. فکرشم نمی‌کردم اینقد فوری کامنت بگیرم! و دوم دلیل بستن و رفتن اینه که من دیگه حرفی و اطلاعات جدیدی برای اینجا ندارم. اینجا متعلق به همون دوران خودشه و احساس می‌کنم باید این نیمه تمام‌ها تمام بشن و این کوله بارها رو برسونم به مقصد و بذارم زمین، کوله بار جدید بردارم و ادامه بدم. نمیخواستم اینقد شاعرانه بشه ولی شد! شاید هم اصلا دلیلش همینه، که از مهندسی دارم به سمت هنر و ادبیات میرم.
حرف میزنم و خواهم زد. وبلاگ و وبسایت دارم. اصلا بدون نوشتن که زندگی پیش نمیره. اما دیگه با این نام و هویت نه.
وبلاگ ,رو ,تو ,جدید ,کامنت ,پست ,این وبلاگ ,وبلاگ و ,و این ,و ادامه ,شده و
درباره این سایت